Verslag: BergTriathlonWeek
Dagboek van Babette Lassing
Dag 0: Vrijdag 25 mei 2018
Caroline haalt me op. Om 9 uur zitten de fietsen op de auto en zwaait Stefan ons uit. We hebben een beetje ruzie met de Volvo routeplanner, maar met hulp van Google komt het helemaal goed. Even na zevenen zijn we bij Lac d’Aiguebelette en vinden we een uitstekend hotel/restaurant. De makreel en papillotte, kaas toe en lokale Savoie wijn smaken verrukkelijk. Een goede start van de vakantie!
Dag 1: Zaterdag 26 mei 2018
Na een matig Frans ontbijtbuffet rijden we richting Briançon, heerlijk door de bergen. Voor we het weten staan we bij de Fréjus tunnel à €44!! … Er stond iets in de mail van Jantiene over de route, maar wat ook alweer??…
Langs de fortificaties rijden we Briançon in en dalen af naar de bergsportwinkel voor een mondstukje voor de waterzak. Een paar hemdjes en een jurkje verder (we waren gewaarschuwd door Jantiene) rijden we het laatste stukje naar Puy Saint Vincent. Wat is het hier mooi!
Op de deur van Chalet AlpeLune hangt een briefje dat ons welkom heet en vertelt dat we in het appartement terecht kunnen. We installeren ons en zetten koffie. Daar zijn we erg aan toe. Vincent heet ons welkom. Op het terras bij het appartement staan ligstoelen. Heerlijk relaxed in de zon met prachtig uitzicht drinken we koffie.
Als Jantiene aankomt, laat ze ons de rest van AlpeLune zien. ’s Winters is de ‘Espace Nordique’ er pal voor de deur! We lopen naar de camping even verderop en via Le Sentier des Canaux terug.
Dan komen ook Jan, Allard en Loes aan en we ontmoeten Ilonka (vrouw van Vincent, samen eigenaren van AlpeLune).
Aan het eind van de middag doen we een fietstocht. Ilonka gaat ook mee. Mijn fiets is geruisloos. Berg op is wel even wennen, maar gaat goed en het uitzicht is top. Loes ligt op bed met hoofdpijn (van de reis en mogelijk ook een lichte hersenschudding). Voor het eten wordt haar hoofdpijn zo erg dat zelfs de pillen niet meer werken, zo naar! Ilonka blijft de nacht bij haar.
Annemarie verzorgt het eten. Ze heeft voor ons salade met ham en frambozen, paëlla en trifle toe gemaakt. Zalig!! Jantiene deelt welkomstcadeautjes uit, o.a. Een prachtig T-shirt van het merk ON met daarop AltijdSporten.nl, een tubetje Fit-gel (erg lekker voor de vermoeide spieren) en een cool armbandje in toffe kleuren gemaakt door de vrouw van Jan.
Dag 2: Zondag 27 mei 2018
We starten met rek- en strekoefeningen van Jan (ook wel krak en knak of steun en kreun). Daarna staat er een prachtige ontbijttafel voor ons gedekt.
Loes heeft vannacht goed geslapen en is haar hoofdpijn kwijt. Ze bulkt van de energie, maar doet vandaag rustiger aan en gaat wandelen i.p.v. fietsen.
Op de fiets dalen we weer af naar Vallouise en rijden het dal uit richting Glacier Blanc. De zon schijnt af en toe en de weg klimt gestaag. Na een tunneltje, waar boven de woest stromende rivier een mooie ‘via ferrata’ loopt, wordt het dal smaller en we stijgen verder naar Ailefroide, een dorp met een enorme klimmerscamping. Vanaf daar stijgen we nog wat steiler tot aan Pré Madame Carle, waar de weg eindigt en de sneeuw begint (hier begint ook het terrein van de tourskiërs). De afdaling gaat supersnel en wordt weer gevolgd door de huisklim naar Puy Saint Vincent. Best intensief. Carolines lijf protesteert dan ook fiks vanwege de naweeën van een reuma-aanval.
’s Middags gaan we trailrunnen vanuit huis. We rennen het Sentier des Canaux via een uitzichtpunt naar een bruggetje omhoog, dalen af tot onder Puy Saint Vincent en daarna weer omhoog naar Chalet AlpeLune met een stevig tempo. Helaas net niet snel genoeg om voor de onweersbui binnen te zijn.
Om 18 uur houdt Jan een presentatie over trainen en het verzamelen en gebruiken van informatie over een training. Geen probleem om over dat onderwerp de tijd vol te maken tot het eten (reuze interessant). Annemarie heeft weer zalig gekookt: bietensoep, vispakketje en een lekker toetje (maar wat ook alweer?).
Ik slaap goed, maar wel erg onrustig. Koude voeten maken het inslapen moeilijk.
Dag 3: Maandag 28 mei 2018
We beginnen iets eerder met de rek- en strekoefeningen om op tijd te kunnen vertrekken. Het is heerlijk zo de dag buiten te beginnen. Na het ontbijt gaan we met de auto naar Briançon voor een training in het zwembad. Jan heeft een lekkere training in elkaar gezet met verschillende techniekblokjes en een serie 150 meters met korter wordende tussenpozen.
Op de terugweg naar Puy Saint Vincent rijden we langs de bergsportwinkel, maar die blijkt nog dicht. Dan maar de Decathlon onveilig maken.
We relaxen heerlijk bij AlpeLune, totdat we vertrekken voor een trailrun van 18km. Het weer is bewolkt, helaas, maar daardoor is de temperatuur wel prima. De route is prachtig. Vanuit Puy Saint Vincent dalen we af naar Argentière en vanaf daar stijgen we achter Les Têtes (huisberg) langs naar La Pousterle (zadel). Heel pittig, maar toch goed te doen. Caroline rent niet mee, maar wandelt in haar eigen tempo vanaf AlpeLune naar La Pousterle en nog wat verder. Al met al ook een hele tippel met aardig wat hoogtemeters.
We komen bij in de sauna en jacuzzi. Het avondeten, vanavond verzorgd door Ilonka, is weer super: kaasfondue met Comté en Beaufort en alles erop en eraan.
Ondertussen krijg ik bericht van thuis dat Guido’s pols, die hij zaterdag bij de wedstrijd kneusde, toch gebroken is. De komende vijf-zes weken gips. Arme jongen.
Weer slaap ik goed, maar heel onrustig.
Dag 4: Dinsdag 29 mei 2018
We starten de dag weer met rek- en strekoefeningen van Jan buiten op het terras. Vandaag staat in het teken van de koppeltraining.
Terwijl Jan en Jantiene de route markeren en het ‘parc fermé’ in orde maken, zitten Loes, Caroline en ik in het zogenaamde ‘parc récuperation’ ontspannen in de zon.
Om 11 uur rijden we weg in onze tri-suits en stallen we onze hardloopschoenen in de wisselzone. Dan start de bergkoppeltraining. Voor mij betekent dat 3x fietsen naar Vallouise en via Vinneaux weer omhoog (14 km, 325 hoogtemeters) en trailrunnen (4 km, 100 hoogtemeters) rond Puy Saint Vincent, duur 3:45 uur. Trots!
Het weer is perfect gebleven tot het eind. Als we later in de middag in de jacuzzi zitten regent het. ’s Avonds krijgen we een presentatie van Jeroen (charmante Belgische fysiotherapeut en sporter uit Vallouise). Hij vertelt enthousiast en geeft super veel handige tips voor trainingen en oefeningen.
Vincent verzorgt het eten. Alweer verrukkelijk: courgettesoep met munt, spinazielasagne en yoghurt met bessen en honing.
Dag 5: Woensdag 30 mei 2018
Ook nu starten we de rek- en strekoefeningen buiten, maar met af en toe een druppel. De regen komt sneller dan voorspeld. Na het ontbijt vertrekken we daarom niet met de fiets, maar met de auto naar een meertje bij La Roche de Rame.We oefenen massastarten, dolfijnen, sprinten, navigeren en boei ronden. Daarna zijn we aardig afgekoeld.
Caroline en ik warmen op met een cappuccino in Argentière. Bij de bakker kopen we wat lekkers en we gooien de auto vol (ff zoeken naar een pomp met werkende betaalautomaat).
’s Middags relaxen we. Ik maak aan het eind van de middag nog een trailrun naar Ailefroide over sneeuw en door water begeleid door Vincent en Jan. Lekker, hoor. Jantiene zet ons bij het begin af en haalt ons aan het eind weer op (fijn, want het weer is maar matig).
Na een warme douche geeft Loes een yogales. Erg leuk en goed voor het lijf. Ilonka en Emmy, de dochter van Vincent en Ilonka, doen ook mee. Gezellig. Daarna nemen Caroline en ik het laatste glaasje wijn uit de fles, die nog open stond van de heenweg. Het is zo gezellig dat ze ons moeten roepen voor het eten.
Annemarie heeft weer zalig gekookt: visceviche, couscous met kikkererwten en feta, chocolade en chocolademousse. Aan tafel wordt openhartig gesproken, erg fijne sfeer.
Dag 6: Donderdag 31 mei 2018
Buiten in de ochtendshow beginnen we weer met rek- en strek van Jan. Na het ontbijt pakken we alle spullen voor de triathlon.
We laten ons eerst naar La Roche de Rame rollen. Daar trekken we de zwemkleren en wetsuits aan en zwemmen 3 rondjes (1500m) met een kleine ‘land lap’. Ik kom als laatste uit het water, maar ben niet echt ontevreden. Leuk hoe ik onder luid gejuich wordt binnengehaald.
Daarna doen we de fietskleren weer aan. Vincent en Ilonka sluiten ook aan. Na een kort stukje over de hoofdweg, slaan we af voor een steile klim (de muur), die onderdeel uitmaakte van de Embrunman triathlon, pfff. Op de weg staat ‘Allez Maman, c’est presque fini’. Ik voel me aangesproken en trap rustig door.
In de afdaling steekt er vlak voor me een marmot over. Ik kan hem met meer dan 50 km/h net ontwijken en blijf op de fiets. Vanuit het dal rijden we omhoog naar Mont Dauphin (fort op Unesco werelderfgoedlijst), erg mooi. We rollen weer naar beneden en aan de andere kant (dezelfde weg terug) weer omhoog. Op de plek waar op de heenweg die marmot overstak, zien we er twee vlak boven de weg scharrelen en prompt steekt er ook eentje over.
We nemen afscheid van Vincent en Ilonka en rijden het dal van Freissinères, een prachtig dal. Daar stoppen we om de loopkleren aan te doen. Caroline en Jantiene gaan wandelen (zeggen ze) en Loes, Allard, Jan en ik trailrunnen.
Het begin is vlak. Als we afslaan richting de Crête de Rortie kunnen we niet meer rennen. Toch gaan we met 800-900 meter per uur omhoog. De lucht betrekt, dus we houden het weer in de gaten, maar er is alleen regen voorspeld en geen onweer. Op de graat is het gaaf!! We gaan kruip door sluip door tussen de rotsen door en hebben zicht loodrecht het dal in. De rotsen zijn super mooi en het pad heerlijk. Als we eenmaal op de graat zijn kunnen we ook weer tempo maken en we rennen over de smalle paadjes (concentratie!). Door de regen is het best fris.
Terug in het dal parkeert Allard de auto met de kont in het bushokje (maf, maar nu kunnen we ons droog en uit de wind omkleden, top!). Eigenlijk was het plan om terug te fietsen, maar Loes en ik zijn best een beetje moe, het regent en het is koud. Geen ideale combi. We spreken af dat Allard en Jan gaan fietsen en dat de meisjes op één of andere manier met de auto gaan.
Niet lang na ons komen Caroline en Jantiene aanlopen. Ook zij hebben de hele Crête de Rortie gelopen. Superprestatie van Caroline met zere rug, enkel en achillespees! We persen ons met z’n vieren in de cabine van Jantiene Citroën. Past best! En uiteindelijk rijden we met een zonnetje terug.
In AlpeLune zetten we snel de sauna aan. Heerlijk om in warm te worden en te ontspannen. Mooi moment om elkaar ook over andere onderwerpen dan triathlon te spreken. Daarna gaan we nog even in de jacuzzi en laten de spieren masseren door de bubbels, terwijl we genieten van de laatste zonnestralen. Als we boven komen is de tafel gedekt en hebben we weereen heerlijke en gezellige maaltijd.
Dag 7: Vrijdag 1 juni 2018
We starten de dag heerlijk met rek- en strekoefeningen buiten in de zon. Een half uurtje oefeningen met Jan doet wonderen. Echt waar.
Na het uitgebreide ontbijt stappen we op de fiets voor de lange rit/klim naar Col d’Izoard. We beginnen met dezelfde afdaling als gisteren en gaan direct de muur omhoog. De benen voelen helemaal niet onaardig. Het weer is fantastisch, waardoor het uitzicht anders is dan gisteren, scherper. Wij dalen weer over dezelfde route af als gister. Dit keer zonder overstekende marmot, gelukkig.
Vanaf Guillèstre stijgen we relatief geleidelijk door een kloof omhoog, gaaf! De echte klim begint als we afslaan naar Arvieux. Tussen Arvieux en het volgende dorp is vals plat met de nadruk op vals. Even daarna beginnen de haarspeldbochten. In de eerste bocht staan borden dat de col is afgesloten. Dat geldt niet voor ons, vinden wij. Er kwam net ook al een sneeuwschuiver naar beneden, dus we gaan ervan uit dat de weg sneeuwvrij is. Officieel gaat de weg later vanmiddag open.
Na heel veel hoogte meters en heel veel haarspeldbochten kom ik als laatste boven, maar best tevreden (Col d’Izoard 2360m). En het uitzicht is geweldig. We maken een topfoto en racen als kanonnen naar Briançon, waar het lekker warm is.
We pakken gezellig een terrasje. Helaas valt de cola bij mij niet lekker. Ik heb er de hele terugweg last van. Ondanks dat, op de huisklim toch een fietser ingehaald. Goed voor m’n ego. Verder gewoon doorgetrapt en na ca. 105km en 2400 hoogtemeters ben ik weer terug bij Chalet AlpeLune. Mijn benen voelen okee, alleen die cola…
Met een drankje en een chipje en later zelfs nog een stuk pizza van Allard evalueren we de week. Veel superlatieven. Het enthousiasme van iedereen en Jantiene in het bijzonder is fantastisch en ik heb veel geleerd en goed getraind.
Daarna gaan we een laatste keer in de namiddagzon in de jacuzzi. Heerlijk ontspannen. Het laatste avondmaal in Chalet AlpeLune is weer een feest. Annemarie heeft Confit de Canard klaargemaakt en een ‘baked Alaska’ als dessert. We hebben weer reuze lol aan tafel en goede gesprekken. Ook dat maakte de week zeer geslaagd.
Babette, dank je wel voor je geweldige blog. Heel gaaf om terug te lezen hoe je deze week hebt ervaren!
Wil jij volgend jaar ook mee met de BergTriathlonweek?
Dat kan! In 2019 is deze week 22 t/m 29 juni. Je vindt hier alle informatie >>